We hebben een aantal bewoners die niet zelf buiten mogen. Ik kwam haar tegen en ze was zo ongelukkig en onrustig: 'ik moet lucht hebben, ik moet hier naar buiten'. De foto weerspiegelt het glas en het contrast van binnen te zitten, een beetje het gevoel van gevangen te zitten en buiten het mooie weer te zien.

En dan heb ik haar buiten op een bankje laten zitten, alleen, wat eigenlijk niet mag, maar ik bleef wel in de buurt, ik heb haar wel in het oog gehouden vanop een afstand.
Dus ze heeft op dat moment wel kunnen genieten van even alleen buiten te zijn en frisse lucht te hebben. Wat dus niet mag vanuit de regels, maar ze was wel gelukkig.

​Ik heb die keuze gemaakt op basis wat op dat moment goed was voor de bewoner. Dat ligt gevoelig, want er zijn zo al mensen gaan wandelen. Maar niettemin, ik vond dat ik haar voldoende in het oog kon houden en heb ik de verantwoordelijkheid zelf genomen om dat toch te doen. De bewoner was zo blij. Dan ben ik even bij haar gaan zitten en gevraagd hoe lang ze graag even zou willen zitten. Voor haar was een kwartiertje genoeg. En dan ben ik na dat kwartiertje terug bij haar gegaan. Is het oké? En dan is ze terug mee naar binnen gegaan.